December 2022
Een jaar geleden, ik was 32 en had mijn eerste bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker want op mijn 30ste was ik zwanger en kon ik niet mee doen met het onderzoek.
Het was gelijk mis met een pap2 en er moest verder onderzoek gedaan worden bij een gynaecoloog alleen had het ziekenhuis weinig tijd zo rond de feestdagen waardoor ik 3 maanden zou moeten wachten. Ik had me nog totaal niet verdiept in wat me te wachten stond en wat al die paps inhielden maar één ding wist ik wel, ik ga niet 3 maanden zitten wachten.
Na wat zelf onderzoek kon ik binnen een week terecht bij een hele fijne gynaecoloog in een kliniek. Het bleek bleek inderdaad nog niet zo ernstig te zijn maar ik was blij dat ik voor een kliniek gekozen had en daar nu jaarlijks op controle mocht komen.
December 2023
we zijn een jaar verder, een jaar waar ik mij enorm ontplooid had en lekker in mijn vel zat en ging dan ook met volste vertrouwen het onderzoek weer in.
Helaas bleek het weer mis te zijn, in 1 jaar tijd was ik 2 stadiums verslechterd, van pap2 naar pap3B en daarom reden om een biopt af te nemen voor verder onderzoek om een CIN te bepalen.
Maandag, de biopt is afgenomen en ik zou over 2 weken gebeld worden over de uitslag.
7 dagen later, dinsdag 16u00 had ik een gemiste oproep van de kliniek, toen ik het zag was ik te laat om terug te bellen want ze waren al dicht maar alles in mij zei al, dit is vast niet goed…
Woensdag, de volgende ochtend, ik wist dat ik terug moest bellen maar was bang voor wat zou komen en ben eerst maar gaan sporten, even afleiding. Iets over tienen was ik klaar, ik keek op mijn telefoon en zag alweer een gemiste oproep en een mailtje, of ik a.u.b. zo spoedig mogelijk terug wilde bellen..
Ik ben naar mijn kantoor gereden en heb daar de kliniek gebeld. Precies op zo een moment heb je 5 wachtenden voor je, eenmaal de assistente aan de lijn vroeg ze of ik even een momentje had, dan zou ze de uitslag er bij pakken. Dit momentje duurde minuten, ‘bedankt voor het wachten maar is het goed als de gynaecoloog je straks even terug belt?’
En daar zat ik dan, te wachten, alles in mij wist het al, dit is foute boel..
Het duurde ongeveer 20 minuten en toen werd ik gebeld door de gynaecoloog, ze bevestigde mijn voorgevoel, ‘sorry ik heb niet zo leuk nieuws, er zijn kankercellen gevonden, ik wil je zo snel mogelijk zien om dit weg te laten halen, sterker nog ik heb al een afspraak voor je ingepland, overmorgen wordt het weggehaald, ik hoop dat je kan.’
Geen idee wat ik nog gezegd heb maar vanaf dat moment begon de rollercoaster aan gedachtes, ‘hoe dan? Waarom bij mij? Hoe kan dit in 1 jaar zo erg verslechteren? Waarom heb ik niks gevoelt? heb ik iets over het hoofd gezien? Wat gaat er in godsnaam nu gebeuren? Wat voor kanker is dit? Wordt je kaal? Hoe kan je hiervan genezen? Moet mijn baarmoeder eruit? Ik had geen flauw idee.. het enige dat ik wist was, ik heb kanker, IK heb gewoon kanker in mijn lijf.
Na dat belletje gingen de afspraken als een sneltrein, 2 dagen na het slechte nieuws lag ik alweer in de kliniek, die kanker moet er zo snel mogelijk uit. Super fijn dat ik zo snel terecht kon maar mentaal ook een echte mindfuck. Zo heb je kanker en 2 dagen later is het weg. De sneltrein denderde door vol met onwetendheid, mindfuck aan gedachtes en angst voor de ergste scenario’s.
Alles wat weggehaald was moest met spoed onderzocht worden om meer antwoorden te krijgen over het stadium en vooral om te bepalen wat het vervolg moet worden.
Een week later, de gynaecoloog weer aan de lijn. De uitslag was goed, alles hebben ze kunnen weg halen, het bleek nog zo klein te zijn en de omliggende cellen zagen er rustig uit. Ze zou het nog even overleggen met de oncoloog maar voor nu was er geen vervolg behandeling nodig. Het is nu vooral afwachten wat mijn lijf gaat doen. Pakt mijn lichaam het nu zelf verder op en blijft het weg of gaat mijn lichaam verder waar het gebleven was? Voor nu sta ik niet meer jaarlijks onder controle maar om de 3 maanden.
Deze eerste ronde afwachten voelt een beetje als een tikkende tijdbom maar aan de andere kant heb ik er het volste vertrouwen in dat mijn lichaam dit kan, dat hij deze ellende de baas is.
Intussen heb ik mij natuurlijk tot in de puntjes ingelezen en gestudeerd over deze ziekte en heb ik er mijn eigen persoonlijke missie van gemaakt. Mijn eigen behandelplan opgesteld om dit gevecht aan te gaan. Om er van te leren, de ervaring mee te nemen en om een inspirerend verhaal voor andere vrouwen er aan over te hebben met hopelijk genoeg motivatie om aan het bevolingsonderzoek mee te doen en mijn eigen behandelplan als redmiddel te kunnen gaan gebruiken in de toekomst.
Wordt vervolgd ❤️
#baarmoederhalskanker #kanker #bmhk#bevolkingsonderzoek #oncologie #hpv #genietvanhetleven
